Andżelika Biżek, to bardzo młoda artystka, ale jakże świetnie i w sposób klasyczny wpisująca się w kanon sztuki naiwnej i prymitywnej. Maluje od dziecka, jak mówi, choć intensywniej w momentach nasilenia się choroby. Pochodzi z rodziny artystycznej, tata Andżeliki jest uznanym artystą rzeźbiarzem. Andżelika Biżek jako wyraz swoich zainteresowań i wizji twórczych wybiera malarstwo.
Posługuje się niewyszukanymi technikami. Na płaszczyźnie malarskiej, eksperymentuje w sposób bardzo indywidualny z techniką, formą i tematem. Jako podłoże do miękkich, delikatnych ale wyrafinowanych technik malarskich wybiera sobie krosna i płótno. Nietypowe poczynania artystki, jakby kompletnie nia znała, nie chciała poznać zasad technik malarskich, zaskakuje naiwnością; bezpośrednio na zagruntowanym płótnie kładzie delikatną, wiotką i subtelną wodną farbę akwarelową. Efektem jest blady rysunek. Jednak na tym nie kończy swoich poszukiwań malarskich, przechodzi do następnej fazy plastycznej, wykańcza swoje płótna gęstą, ciężką farbą olejną. Stosuje ją w różnorodny sposób; rozbiela, spryskuje sprayem, zraszając obraz, rozcierając i rozmywając kolor. Ulubionym, powtarzającym się motywem są kropki, groszki, mniejsze lub większe koła. Technika olejna w wydaniu Andżeliki Biżek jest laserunkowa i mglista, zawoalowana i tajemnicza. Koloryt prac jest bardzo powściągliwy, pozornie niewyszukany, spójny dla wszystkich Jej płócien, dominuje cała paleta kolorów, zawsze jasnych i kolorowych, radosnych.
Jakże adekwatny wydaje się tytuł wystawy: ,,Marzenia senne”.
Zaskakująca jest też tematyka prac: pojawiają się zwierzęta, konie, misie, koguty, rybki, ptaki, jelenie, pieski, często towarzyszy im postać ludzka, lub dwie w profilu postaci. W Jej marzeniach sennych przenikają się światy: poważny i świat dziecięcej wyobraźni, banalny. Obserwując obrazy artystki widzimy obok dwóch profili ludzkich, wkomponowane figury geometryczne, infantylne, bajkowe, grzybki, lub obraz z zadumanym popiersiem kobiety, malowany całkiem poprawnie, który dzieli autorka na dwie części, gdzie w dolnej partii maluje buraczki czy rzodkiewki. Frywolność Jej marzeń sennych krąży wokół motylków, bałwanków, marchewek, baranków, kwiatuszków w otoczeniu jakże cielesnego, dojrzałego przedstawienia kobiety w skąpym odzieniu, bądź jak stworzyła ją natura. Postać wyłania się zza zniekształconych drzew.
,,Marzenia senne” Andżeliki przypominają dziecięce rysunki, dojrzałe w swej prostocie, charakteryzują się deformacją przestrzeni i perspektywy, której czasem nawet brakuje, postaci i zwierzęta wyłaniają się z bliżej nieokreślonej przestrzeni. Artystka lubi dzielić płaszczyznę płótna na geometryczne segmenty, wydziela przestrzeń dla przedstawianych scen i zdarzeń.
,,Marzenia senne” Andżeliki Biżek są skrajnie subiektywnym punktem widzenia autorki, trudnym do rozszyfrowania. Co w nich ukrywa? Co chce powiedzieć i czy chce się z nami tym podzielić? Czy są to Jej ukryte marzenia, czy próbuje zmaterializować swoje sny? Prace Biżek odwołują się do świata magicznego i symbolicznego ale także do życia codziennego.
Ciekawy jest tytuł wystawy, jak bardzo odwołujący się i kojarzący z freudowskim objaśnieniem marzeń sennych, które według niego mają zawsze znaczenie symboliczne i deszyfracyjne, gdzie sen sprowadza się do kluczowych słów w senniku, który powinien być dla człowieka niezawodny, ale co do którego jednak nie ma żadnej gwarancji.
, ,Marzenia senne” Andżeliki Biżek to dla niej samej, plastyczna, mała psychoterapia, która filtruje Jej podświadomość, to co Ją dręczy, niepokoi, cieszy i zachwyca.
Wielość światów i rzeczywistości w twórczości Andżeliki Biżek jest bardzo ogromna. Próbę ich analizy pozostawiam odbiorcom Jej prac, na pewno nie jest łatwa i oczywista dla przeciętnego widza, może tylko dla osób, które czują i pojmują świat w Jej tonach i kolorach o podobnej wrażliwości?
Marzenia Senne I
Andżelika Biżek nie tytułuje swoich prac. Obraz jest średniej wielkości 70 na 80 cm. Obraz wykonany jest techniką akwarelową, na którą w wersji końcowej autorka nakłada gdzieniegdzie farby olejne. Artystka przenosi na płótno swoje marzenia. Obraz przedstawia dwie kobiece postaci profilem, zwrócone do siebie. Jedna postać młodej kobiety z blond włosami jest umieszczona z lewej strony płótna, druga z włosami brązowymi, długimi, symetrycznie wypełnia przestrzeń z prawej strony płótna. Dół obrazu wypełnia soczysta, zielona przystrzyżona trawa, w której prawie po brzuch ukrywa się koń. Górna część obrazu tuż nad linią horyzontu rozgrywają się kolory jakby wstęgi nieba: żółte, fioletowe, czerwone, białe, różowe i zielone. Środkowa część obrazu jest biała, pokryta kolorowymi kropeczkami. Postaci kobiece jak i zwierzę malowane są w sposób bardzo uproszczony, prymitywny. Całość przypomina dziecięcy obrazek.
Marzenia Senne II
Obraz jest średnich rozmiarów. Wykonany techniką akwarelową, na którą w wersji końcowej autorka nakłada farbę olejną. Obraz ma charakter fantastyczny, na pograniczu jawy i snu. W lewej górnej części autorka umieszcza uproszczony rysunek psa, który malowany jest jednym kolorem farby szarym, zwierzę stoi na czymś co przypomina trochę dynię, dynia jest duża i zajmuje jedną czwartą obrazu. /tuż koło dyni i psa w centralnej części obrazu widzimy różowy nagi tors kobiety bez głowy, z podniesionym, przyciętym ramieniem. Z prawej strony postaci kobiety znajduje się kolejna podobnie malowana lecz odwrócona sylwetka psa, jakby stała na przednich łapach lub na głowie. Z prawej strony na górze pracy fruwają dwie mniejsze dynie. Jedną czwartą obrazu w dolnej, prawej części kompozycji autorka umieszcza głowę kobiety z czerwonymi włosami. Całość przedstawienia umieszczona jest na jaskrawo zielonym tle trawy. Obraz malowany jest w sposób prosty, prymitywny i naiwny, przypominający dziecięcy rysunek.
